کاش  بودم   سهره ای   ماوا   به  باغی می گرفتم

یاسمنهای    بهاری       را        سراغی می گرفتم

یا   نسیم آسا    دهان     غنچه ها   را می گشودم

یا که   همچون   لاله ها  بر سینه داغی می گرفتم

می نشستم  با   سحرخیزان   درد آلوده     گاهی

توبه ای   می کردم   و  شیرین ایاغی  می گرفتم

طالع   پروانه ای ای کاش می بودم   به      محفل

کز  فروغ  شمع   نورافشان     فراغی می گرفتم

آنکم   محمل  به  گل  افتاده و راه است    تاریک

کاشکی   از  سالک  راهی   چراغی می گرفتم

در کویرستان وهم خویش کی میماندم  اینسان

گر  چو  رندان  راه  سبز کوچه باغی می گرفتم.